تاثیر شش هفته تمرینات تقویت روتاتورکاف ها با تراباند بر عملکرد دانشجویان شناگر مرد دارای سندروم گیر افتادگی شانه

زمینه و هدف: سندروم گیرافتادگی شانه، اختلالی رایج بوده و معمول ترین درد و محدودیت حرکات شانه محسوب می شود. این اختلال معمولاً در پی فعالیت های ورزشی و یا سایر فعالیت های که نیازمد کاربرد مکرر دست در حکات بالای سر راست دیده می شود. هدف از تحقیق حاضر تاثیر شش هفته تمرینات تقویت روتاتورکاف ها با تراباند و وزنه آزاد بر درد، دامنه حرکتی و عملکرد دانشجویان شناگر مرد دارای سندروم گیر افتادگی شانه بوده است.

روش کار:این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش شناگران مرد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه با دامنه سنی 20 تا 25 سا مشغول به تحصیل در دانشگاه های استان قزوین بوده، که از این میان، 30 نفر به عنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند، سپس به دو گروه کنترل (15نفر)، تراباند (15نفر) تقسیم شدند. به گونه ای که، دو گروه تجربی به مدت شش هفته با استفاده از کش تمرین کرده و برای افزایش عملکرد از هیچ درمانی استفاده نکرده اند. هم چنین، گروه کنترل طی این مدت استراحت کرده و در فعالیت هایی که مستلزم استفاده مکرر بازو در بالای سر بودند شرکت نکردند. سپس، به منظور اندازه گیری پیش آزمون و پس آزمون برای اندازه گیری عملکرد از آزمون عملکردی شانه ویژه ورزش های بالای سر استفاده گردید.

یافته ها: داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، تعقیبی بونفرونی و تی زوجی در سطح معناداری 0.05p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های در مقایسه با گروه کنترل، عملکرد مفصل شانه در گروه تجربی پس از شش هفته تمرین اختلاف معناداری را نشان داد.

نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که برنامه شش هفته ای تمرینات مقاومتی با کش و وزنه بر بهبود عملکرد مردان ورزشکار مبتلا به گیرافتادگی شانه موثر می باشد. که این مساله را می توان با توجه به بهبود ایمبالانس عضلانی بین تثبیت کننده های دینامیک کمپلکس شانه و حفظ شدن فضای ساب آکرمیال توجیه نمود به گونه ای که این عملکرد از گیرافتادگی بافت نرم جلوگیری کرده، موجب افزایش عملکر در افراد مبتلا به این سندرم می گردد.