مطالعه اثربخشی تمرینات ثبات مرکزی، در درمان دیاستازیس عضله رکتوس آبدمینوس در دوره ی پس از زایمان (یک مرور سیستماتیک)

زمینه و هدف: دیاستاز عضله راست شکمی، عارضه ای است که در آن بافت همبند سفید بین عضلات شکمی به دلیل افزایش حجم رحمی طی بارداری، از هم جدا می شود. این عارضه به طور میانگین 66 درصد از زنان را درگیر می نماید و با بی ثباتی ستون فقرات، ضعف عضلات کف لگن، کاهش قدرت عضلات شکمی و در انتها با فتق عضلات شکمی در ارتباط است. هدف از این مقاله مروری، بررسی اثربخشی مداخلات غیر جراحی (تمرینات ثبات دهنده ی مرکزی) در درمان دیاستازیس رکتی پس از زایمان، بر اساس نتایج مطالعات اخیر است.

 روش کار: پایگاه های اطلاعاتی google scholar ، em base ، medline ، pubmed و موتور جستجوگر گوگل با ترکیب کلید واژه های بارداری، دیاستاز رکتی، بافت همبند سفید بین عضلات رکتوس، عضلات راست شکمی، تمرینات ثبات دهنده مرکزی برای دیاستاز رکتی، مورد جستجو قرار گرفتند. مطالعه، تمام طرح هایی که شامل مداخلات تمرینات ثبات مرکزی برای مدیریت دیاستازیس رکتی در دوره ی پس از زایمان بودند را شامل شد.

 یافته ها: به طور کلی 800 مقاله یافت شد که در دامنه ی مطالعه ی موردی و مطالعات کارآزمایی بالینی قرار داشتند، از بین آن ها بر اساس معیارهای ورود به مطالعه، تنها 11 مورد در خصوص اثرگذاری تمرینات ثبات دهنده ی مرکزی در درمان دیاستازیس رکتی انتخاب شدند. نتایج شواهد در دسترس، نشان می دهد که تمرینات ثبات مرکزی بر کمردرد، کاهش عملکرد، ثبات پاسچر و ضعف عضلانی اثرگذار بوده است.

 نتیجه گیری: بر اساس شواهد بررسی شده و کیفیت آن ها، تمرینات ثبات مرکزی می تواند در درمان دیاستاز رکتی عضله ی رکتوس آبدمینوس بعد از ایمان اثرگذار باشد.