مقایسه تاثیر کوتاه مدت تمرین مقاومتی در دو شدت متفاوت بر تغییرات سطوح فیبرینوژن و نیمرخ لیپیدی دختران جوان

زمینه و هدف: اختلالات نیمرخ لیپیدی و شاخص های التهابی از مهم ترین عوامل خطرزاست که موجب بروز بیماری های قلبی عروقی می شود. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی مقایسه تاثیر دو هفته تمرین مقاومتی در دو شدت مختلف بر تغییرات سطوح فیبرینوژن و نیمرخ لیپیدی دختران جوان بوده است.

 روش کار: 36 دختر دانشجو (با میانگین سنی 1.3±20.7 سال، وزن 1.3±58.4 کیلوگرم، قد 0.9± 164.1 سانتی متر شاخص توده بدن 0.5±23.1 کیلوگرم بر مترمرمربع) داوطلبانه در این طرح شرکت کرده و به سه گروه تمرین مقاومتی با شدت زیاد (70-90 درصد یک تکرار بیشینه، 12 نفر)، تمرین مقاومتی با شدت کم (40-60 درصد یک تکرار بیشینه، 12 نفر)و گروه بدن ورزش (کنترل، 12 نفر) تفکیک شدند. سپس دو گروه تجربی یک برنامه تمرینی دو هفته ای منظم که شامل حرکات جلوباز، پرس سینه، زیر بغل، اکستنشن تنه و پشت بازو و با هالتر بود را در 5 ست با استراحت سی ثانیه ای بین ست ها و زمان استراحت 2 دقیقه ای بین حرکات را اجرا کردند. نمونه های خون قبل و 24 ساعت پس از پایان پروتکل تحقیق جهت اندازه گیری سطوح فیبرینوژن و نیمرخ لیپیدی گرفته شد.

یافته ها: پس از دو هفته مقادیر تری گلیسرید (tg)، کلسترول تام (tc)، و لیپوپروتئین کم چگال (ldl-c) تفاوت معنی داری نشان نداده اند. هر چند غلظت های سرمی مقادیر فیبرینوژندر هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش و غلظت لیپوپروتئین پرچگال (hdl-c) افزایش یافتند، اما این تغییرات از لحاظ آماری بین سه گروه مورد مطالعه، معنی دار نبود (0.05(p>.

 نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد بین تمرین مقاومتی با شدت کم و زیاد تفاوت معنی داری از نظر تاثیر بر عوامل قلبی عروقی در دختران جوان وجود ندارد.