بررسی نگرش ورزشکاران ملی پوش و مربیان نسبت به روان شناسی ورزشی در حوزه های ورزشی

زمینه و هدف: آمادگی جسمی و ذهنی برای حصول حداکثر عملکرد یک ورزشکار دو پایه اساسی می باشند. علی رغم اهمیت توجه به حیطه روان شناسی و روان پزشکی در ورزش و روند رو به افزایش استفاده از همکاران روان شناسان و روان پزشکان ورزشی در دنیا در کشور ما توجه چندانی به این مقوله وجود ندارد لذا این تحقیق بر آن است تا نگرش ورزشکاران ملی پوش و مربیان استان مازندران را نسبت به روان شناسی ورزشی مورد ارزیابی قرار دهد.

مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی جامعه آماری شامل 234 ورزشکار ملی پوش و 216 مربی درجه یک و دو استان مازندران در رشته های مختلف ورزشی بودند که به پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه مارتنی که نگرش به روان شناسی ورزشی را ارزیابی می کند پاسخ دادند. داده ها با روش های آمار توصیفی و آزمون مربعات تجزیه و تحلیل شد.

 یافته ها: در این مطالعه میزان نگرش مثبت افراد در نیاز و اعتماد به مشاوره با روان شناس ورزشی در گروه ورزشکاران 55.1% و در گروه مربیان 56.5% بود. در بین ورزشکاران نگرش مثبت در اعتقاد به مشاوره با روان شناس در گروه زنان بیش تر از گروه مردان بود و نگرش مثبت ورزشکاران نسبت به تمایل مشورت با روان شناس ورزشی 94% و در گروه مربیان 95.5% بود. افراد با تحصیلات بالاتر نگرش مثبت تری نسبت به روان شناسی ورزشی داشتند.