تاثیر شش هفته آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و توان حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک از لحاظ حرکتی دارای مشکلات فراوانی می باشند. کاهش میزان تعادل دینامیکی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک عامل اصلی در اختلال گام برداری این بیماران است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر شش هفته آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و توان حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه بود.

 روش کار: در این مطالعه، تعداد 30 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تجربی (15نفر)، با میانگین و انحراف معیار سن 1.97±10.57 سال، وزن 6.69±37.46 کیلوگرم و قد 14.70±129.13 سانتی متر و گروه کنترل (15 نفر) با میانگین و انحراف معیار سن 2.09±10.66 سال، وزن 6.33±37.8 کیلوگرم و قد 15.68±129.06 ساتی متر تقسیم شدند. گروه تجربی شش هفته، هر هفته دو جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به اجرای تمرینات آب درمانی پرداختند، در حالی که گروه کنترل فقط به فعالیت های معمول روزانه پرداختند. دامنه حرکتی مفصل شانه و طول گام آزمودنی های هر دو گروه بترتیب با استفاده از گونیامتر و کولیس،قبل و بعد از شش هفته اندازه گیری شد.

یافته ها: داده های پژوهش حاضر با استفاده از آزمون t وابسته و مستقل و در سطح معنی داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته های پژوهش، پس از شش هفته تمرینات آب درمانی تفاوت معنی داری در دامنه حرکتی مفصل شانه و طول گام گروه تجربی مشاهده شد و در گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.001p= و 0.000(p=.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، چنین به نظر می رسد که تمرینات آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و توان حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه موثر است و باعث می شود که یک محیط مطلوب برای کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی فراهم کند.