مقایسه یادگیری مهارت پرتاب دارت در کودکان سالم و مبتلا به تالاسمی

زمینه و هدف: این تحقیق با هدف مقایسه یادگیری مهارت پرتاب دارت در کودکان سالم و مبتلا به تالاسمی 7 تا 12 ساله شهرستان ایذه انجام شد.

روش کار: نمونه آماری شامل 11 کودک دارای بیماری بتا تالاسمی ماژور و 11 کودک سالم می باشد که به روش نمونه گیری در دسترس، با در نظر گرفتن شرایط و ملاحظات اخلاقی انتخاب شدند. از آزمون استاندارد پرتاب دارت با صفحه سیبل دایره ای به قطر 1 متر در فاصله 237 سانتی متر تا خط پرتاب استفاده شد که ارتفاع آن با توجه به تفاوت قد کودکان و فاصله چشم تا زمین تعیین شد. تمرین به مدت 6 جلسه در شش روز متوالی با اجرای 5 بلوک 6 کوششی در هر جلسه انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری t همبسته، تحلیل واریانس یکسویه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر انجام گردید.

یافته ها: در مرحله اکتساب مهارت پرتاب دارت تفاوت بین کودکان سالم و مبتلا به تالاسمی معنادار بود (0.001(p=. هم چنین مشاهده شد که مهارت پرتاب دارت در کودکان سالم و مبتلا به تالاسمی در مراحل یادداری (0.002(p= و انتقال (0.001(p= بطور معناداری متفاوت بود و گروه کودکان سالم اکتساب، یادداری و انتقال بهتری در مهارت پرتاب دارت نشان دادند. هم چنین مهارت پرتاب دارت گروه تالاسمی در آزمون اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری یافت (0.001(p=.

نتیجه گیری: یادگیری مهارت پرتاب دارت در کودکان تالاسمی با کودکان سالم متفاوت است، لذا پیشنهاد می شود برای جبران تاخیر رشد حرکتی کودکان تالاسمی برنامه هایی برای بهبود رشد حرکتی این قشر از جامعه طراحی و اجرا گردد.