ارتباط بین تعلل با ویژگی های شخصیتی معلمان ورزش شهر تهران

زمینه و هدف: تعلل به معنای به تاخیر انداختن انجام کار بدون هیچ دلیل موجه است، یکی از اصلی ترین عوامل اتلاف زمان در بین افراد و سازمان ها محسوب می شود هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تعلل با ویژگی های شخصیتی معلمان ورزش شهر تهران است.

 روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی است که از حیث کاربردی و از نظر ماهیت و روش همبستگی است. 120 معلم ورزش (60 زن، 60 مرد) به صور نمونه گیری خوشه ایی از مناطق شهر تهران انتخاب و به پرسشنامه تعلل ورزی و پرسشنامه شخصیتی نئو به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. از آزمون کلوموگروف اسمیرنوف برای بررسی توزیع طبیعی و از آزمون رگراسیون چندگانه برای بررسی ارتباط بین تعلل با ویژگی های شخصیتی استفاده شد. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار spss نگارش بیست و یک در سطح معنی داری 5% انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان داد تنها عامل توافق پذیری (سازگاری) است ارتباط معناداری با تعلل دارد. نتایج نشان می دهد که با افزایش سن تعلل نیز کم می شود و اما از نظر جنسیت خانم ها نسبت به آقایان در کارها تعلل کم تری دارند.

 نتیجه گیری: تعلل ورزی دشمن سازمان و مانع رشد بهره وری و خلاقیت است. مدیران ورزش ضمن شناسایی معلمان ورزش سهل انگار نسبت به برگزاری دوره های آموزشی روان شناختی در جهت کاهش و کنترل این مسئله اقدام نمایند. توجه به معلمان ورزش، ایجاد فضاهای باز ارتباطی و مشارکت دادن آن ها در تصمیم گیری، امکان بروز خلاقیت را فراهم ساخته و کاهش تعلل را ایجاد خواهند کرد که ارتقاء عملکرد را سبب می گردد.