بررسی وضعیت اثربخشی سازمانی در دبیران تربیت بدنی استان خراسان جنوبی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت اثربخشی سازمانی در بین دبیران تربیت بدنی استان خراسان جنوبی بود که تعداد اعضای نمونه در این پژوهش با توجه به حجم جامعه 200 نفر برآورد گردید.

 روش کار: برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد برای سنجش اثربخشی سازمانی از پرسشنامه استاندارد اثربخشی سازمانی پارسونز (1969) که روایی آن توسط گروهی از خبرگان و تحلیلی عاملی تاییدی و اعتبار آن توسط آلفای کرونباخ (0.91) مورد تایید قرار گرفت.

یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که 117 نفر (58.5 درصد) از افراد نمونه مرد و 83 نفر (41.5 درصد) از آنان زن بوده است. 62 تعداد 6 نفر (3 درصد) دارای سن کم تر از 30 سال، 91 نفر (45.5 درصد) دارای سن بین 30 تا 40 سال و 103 نفر (51.5 درصد) دارای سن بیش تر از 40 سال معرفی شده اند. هم چنین می توان گفت 133 نفر (66.5 درصد) دارای تحصیلات لیسانس و 67 نفر (33.5 درصد) دارای تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر هستند. هم چنین یافته ها نشان داد که وضعیت اثربخشی در هر دو گروه دبیران مرد و زن مطلوب بود. به گونه ای میانگین وضعیت اثربخشی سازمانی در دبیران زن به طور معنی دار از میانگین اثربخشی سازمانی دبیران مرد بیش تر بود.

نتیجه گیری: در تبیین این نتایج باید یادآور شد که بی شک توجه مدیران و کارشناسان بر انجام وظایف به عنوان رهبری توسعه ورزش در جوامع، بیان روشن اهداف و ماموریت ها، ارتقاء کیفی و کمی ورزش و تربیت بدنی، حمایت از کارشناسان تربیت بدنی، ارائه بازخورد از مراجعه کننده ها، بهبود وضعیت ورزش در جامعه، ایجاد محیطی منظم و سالم، بهبود مهارت های آموزشی، ارتباطات موثر با ورزشکاران، شفاف بودن استراتژی های سازمان، ارتقاء رویه های آموزشی، تأکید بر پیشرفت سازمانی، بهبود برنامه های آموزشی در سازمان، تاکید بر آموزش و یادگیری کیفی و جلب حمایت های ورزشکاران از برنامه های آموزشی، از عوامل ارتقای اثربخشی در سازمان ها می باشد.