بررسی رابطه عوامل انگیزشی و موفقیت دانش آموزان ورزشکار پسر شهر ابهر زنجان

زمینه و هدف: یک ورزشکار باید از لحاظ جسمان برای موفقیت یک رشته ورزشی آمادگی داشته باشد، باید از لحاظ روانی نیز آمادگی قرارگیری در شرایط آن رشته را دارا باشد. در بین شاخص های روان شناختی، انگیزش بعنوان فاکتوری مهم برای برای شناسایی افراد با استعداد می باشد. انگیزش مجموعه شرایطی است که به رفتار نیرو و جهت می دهد و آدمی آن را بصورت میل آگاهانه می یابد.

روش کار:روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ورزشکار پسر شهر ابهر بود (میانگین سنی 15.2، 1.2(sd= که از بین آن ها 388 نفر بر اساس حداکثر نمونه جدول مورگان به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید. برای ارزیابی عوامل موقعیتی برانگیزاننده از پرسشنامه مقیاس موقعیتی انگیزه ورزشی (sims) و از پرسشنامه ادراک موفقیت نسخه کودکان (posq) جهت تعیین ادراک موفقیت استفاده شد.

 یافته ها: پس از گردآوری پرسش نامه، 365 پرسش نامه قابل قبول شناخته شده و برای تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین خرده مقیاس های تکلیف گرایی با تنظیم درونی، خودگرایی با تنظیم بیرونی و بی انگیزگی ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (0.05(p<. در سایر خرده مقیاس ها ارتباط معنی دار بدست نیامد.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد تفاوت در انواع انگیزه های مشارکتی در ادراک موفقیت کودکان تاثیرگذار است. دانش آموزانی که به دلیل میل شخصی به فعالیت می پردازند در صورتی که در انجام درست تکلیف موفق شوند بیش تر ترغیب شده و فعالیت را ادامه خواهند داد و کودکانی که تنظیم کننده های خارجی در فعالیت شان تاثیر می گذارند به دلایل بیرونی و صرف دستیابی به نتیجه بر ادامه رقابت ترغیب خواهند شد.