مقایسه میزان انتشار گازهای گلخانه ای و پتانسیل گرمایش جهانی تولید زعفران در مناطق مختلف کشت استان خراسان (مطالعه موردی: فردوس، تربت حیدریه، فاروج)

در ایده کشاورزی پایدار، کشاورزی نه تنها زمینه تولید غذا برای امنیت غذایی است، بلکه نیاز به توجه به اثرات زیست محیطی در طی فرآیند تولید دارد. لذا هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسه میزان انتشار گازهای گلخانه ای و پتانسیل گرمایش جهانی تولید زعفران در سه منطقه فردوس، تربت حیدریه و فاروج با استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات است. نتایج نشان داد، میزان انتشار کربندی اکسید در فردوس، تربت حیدریه و فاروج به ترتیب 1023.62، 1267.22 و 921.49 کیلوگرم و میزان انتشار نیتروکسید به ترتیب 7.03، 6.10 و 7.16 کیلوگرم محاسبه شد. هم چنین میزان انتشار متان به ترتیب 51.37، 39.58 و 56.48 کیلوگرم به دست آمد. مقدار پتانسیل گرمایش جهانی نیز به ترتیب معادل 1082.03، 1312.90 و 985.13 کیلوگرم کربن دی اکسید تعیین شد. از مقایسه نتایج سه منطقه درمی یابیم که بیش ترین میزان انتشار کربن دی اکسید مربوط به تربت حیدریه و نیز بیش ترین میزان انتشار نیتروکسید و متان مربوط به منطقه فاروج است. هم چنین تربت حیدریه، بیش ترین پتانسیل گرمایش جهانی را داراست. منابع اصلی انتشار در هرسه منطقه سوخت فسیلی، کود حیوانی و کود ازت تشخیص داده شد. لذا نوسازی و استفاده از ماشین آلات کم مصرف، مصرف سوخت های زیستی به جای فسیلی، مصرف کودها بر اساس آزمایش خاک و برگ جهت تعیین نیاز کودی گیاه، جایگزینی کود حیوانی پوسیده به جای تازه، توجه به نوع ترکیبات کودهای شیمیایی، جایگزینی نهاده های آلی و زیستی بهجای کودهای شیمیایی، وضع استانداردهای سختگیرانه زیست محیطی دولتی و آموزش و تربیت نیروی کار ماهر و متخصص پیشنهاد می شود.