اثر کود آلی و بیولوژیکی بر زیست توده علف های هرز و خصوصیات رشدی زعفران در سال سوم

به منظور بررسی اثر کود دامی و کودهای زیستی و شیمیایی بر زیست توده علف های هرز و خصوصیات رشدی زعفران، آزمایشی در سال های زراعی 96-1394 به صورت اسپلیت - پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی شهرستان گناباد انجام شد. کاربرد (60 تن در هکتار) و عدم کاربرد کود دامی به عنوان عامل اصلی و کودهای بیولوژیکی و شیمیایی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، نیتروکسین (5 لیتر در هکتار)، بیوفسفر (سه لیتر در هکتار)، بیوسولفور (سه لیتر در هکتار)، اسید هیومیک (10 کیلوگرم در هکتار) و کود شیمیایی (از منابع اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم بهترتیب به میزان 150، 150 و 100 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد کود دامی زیست توده تر و خشک علف های هرز را به ترتیب 24 و 20 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. تمامی کودهای بیولوژیکی و شیمیایی مورد مطالعه افزایش زیست توده تر و خشک برگ زعفران را نسبت به شاهد به همراه داشتند، به طوری که هر یک از کودهای بیوسولفور، نیتروکسین، بیوفسفر، اسید هیومیک و کود شیمیایی زیست توده تر برگ را به ترتیب 23، 34، 35، 36 و 42 درصد و زیست توده خشک برگ را به ترتیب 17، 34، 30، 24 و 31 درصد در مقایسه با شاهد بهبود بخشیدند. وزن تک بنه در شرایط استفاده از کود دامی 15 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت و هر یک از کودهای بیوسولفور، نیتروکسین، اسید هیومیک و کود شیمیایی به ترتیب افزایش 16، 20، 20 و 27 درصدی وزن تک بنه را در مقایسه با شاهد سبب شدند. به طورکلی با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر می رسد با استفاده از نهاده های بوم سازگار می توان ضمن بهبود ویِژگی های رشدی زعفران، کمیت و کیفیت این محصول استراتژیک را به صورت پایدار در درازمدت تضمین نمود.