مطالعه برخی پاسخ های فیزیولوژیک زعفران ایرانی به تنش شوری و کاربرد اسید هیومیک در گلخانه

به منظور بررسی اثرات تنش شوری و کاربرد اسید هیومیک بر برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد زعفران، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به مدت دو سال در گلخانه دانشگاه تربت حیدریه انجام شده. عامل اصلی به سطوح مختلف تنش شوری (ds/m 10: s4، ds/m 7: s3، ds/m 4: s2، ds/m 1: s1) و عامل فرعی به سطوح مختلف کاربرد اسید هیومیک h1: 0 kg/ha, h2: 30 kg/ha, h3: 60 kg/ha, h4: 90 kg/ha تعلق گرفت. در هر دو سال آزمایش، شوری و کاربرد هیومیک اسید تاثیر معنی داری بر همه صفات مورد اندازه گیری داشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که از بین اثرات مورد بررسی، تعداد گل در شرایط گلخانه برای گیاه زعفران بر تمامی اثرات اصلی و متقابل معنی دار بودند. بیش ترین تعداد گل با میانگین 8.33 گل در سال دوم مشاهده گردید، ولی در سال اول بازدهی چندانی نداشت و تعداد گل کم تری با میانگین 8.33 گل در شوری ds/m 10 چ مشاهده گردید. در هر دو سال آزمایش، صفات فیزیولوژیک، طول برگ، وزن خشک کلاله، وزن تر گل، و تعداد گل در مترمربع به طور معنی داری تحت تاثیر شوری، کاربرد هیومیک اسید و اثرات متقابل آن ها قرار گرفت. تولید بنه های دختری طی سال اول سبب افزایش معنی داری در تعداد گل، وزن تر گل و وزن خشک کلاله در سال دوم آزمایش گردید. تنش شوری منجر به کاهش وزن خشک کلاله و وزن تر گل طی هر دو سال آزمایش شد اما اثرات منفی شوری با کاربرد هیومیک اسید به طور معنی داری کاهش یافت.