بررسی و شناخت رفتار سازه های بتن آرمه در حریق، و روش های بهسازی و مقاوم سازی آن ها در برابر حریق

بررسی رفتار و پاسخ سازه در برابر حریق، بحثی مهم در طراحی ساختمان ها در مهندسی سازه است که اخیرا با توجه به پیشرفت دانش و نیز شبکه های انتقال انرژی مورد نظر واقع شده است. رفتار بتن در هنگام حریق، مرتبط با طرح اختلاط آن و تغییر فیزیک و شیمیایی مشخصات مصالح مصرفی در آن است. گسیختگی اعضای سازههای بتن آرمه بر اثر حریق، بسته به ماهیت حریق، سیستم بارگذاری و نوع سازه میتواند متفاوت باشد. گسیختگی اعضای سازه می تواند به دلیل کاهش مقاومت خمشی یا کششی، کاهش مقاومت پیوستگی بین فولاد و بتن، کاهش مقاومت برشی یا پیچشی، کاهش مقاومت فشاری، و یا ترکیدگی بتن باشد. در نتیجه، اعضای سازهای باید به گونه ای طراحی شوند تا در زمان در نظر گرفته شده برای سازهی در معرض حریق مقاومت خود را حفظ کرده و نقش سازهای خود را ایفا کنند، تا به ساکنین فرصت تخلیه کامل را بدهند. در طراحی اعضا با هدف مقاوم بودن در برابر حریق باید از ابعاد کلی مقطع اطمینان حاصل کرده تا ضخامت لازم برای جلوگیری از نفوذ حرارت به لایه داخلی تامین شده باشد و پوشش روی آرماتورها به حدی باشد تا آرماتورها از قرار گرفتن در معرض مستقیم آتش در زمان مورد نظر طراح در امان باشند. ترکیدگی انفجاری یکی از عوامل مخرب و حساس در سازه های بتن آرمه ی در معرض حریق است که باید مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر آن در هنگام طراحی سازه در نظر گرفته شود.