طراحی روسازی قابل اطمینان در مواقع بحرانی با مقاوم سازی خاک بستر با کاربرد ژئوپلیمر و بررسی به روش مدل سازی عددی

در مواقع بحران ها جاده ها وظیفه تامین ضروریات زندگی مناطق درگیر را دارند. وجود خاک های سست و نرم به دلیل عدم مقاومت کافی در برابر بارگذاری های سنگین به عنوان یکی از مسائل ویژه و دارای مخاطره بالا در مهندسی ژئوتکنیک به شمار می آیند. این تحقیق به صورت مطالعات مروری به روش کتابخانه ای از منابع علمی موجود در دسترس است که در ادامه با مدل سازی تحلیلی وضعیت تنش و کرنش فشاری بحران روی خاک بستر تثبیت شده بررسی می شود. مدل روسازی شامل چهار لایه است که یک لایه رویه آسفالتی و دو لایه مخلوط شن و ماسه می باشد. برای مشخصات لایه ها از روسازی های رایج در کشور بهره گرفته شد. نتایج مدل سازی مشتمل بر عکس العمل بستر راه در سطح فوقانی نسبت به بار وارده چرخ زوج به صورت کرنش فشاری می باشد. با توجه به دسترسی به نتایج آزمایشگاهی نمونه خاک لایدار که با این نوع تثبیت کننده بهبود یافتند از مراجع علمی دیگر از این متغیرها در مدل سازی نرم افزاری استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد بهترین حالت برای بهبود مقاومت و کاهش واکنش های بحران روسازی افزایش درصد مواد ژئوپلیمری به خاک بدست می آید که براساس آن کرنش فشاری روی خاک بستر تا %85 کاهش می یابد.