بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری و کیفیت زندگی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری با کیفیت زندگی در میان دختران دانش آموز دبیرستانی انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل 3242 نفر دانش آموز دختر شهر بندرعباس بود. که 345 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان حجم نمونه پژوهش از طریق جدول کسرجی و مورگان برآورد و انتخاب گردید. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (ریچی و فیتزپاتریک 1994) و پرسشنامه ی تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. پژوهش از نوع همبستگی و داده ها به روش رگرسیون چند متغیری خطی و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که از بین الگوهای ارتباطی خانواده، بعد گفت و شنود پیش بینی کننده معنی داری برای تاب آوری محسوب می شود.(p=0.001)  هم چنین هر دو بعد گفت و شنود و همنوایی از الگوهای ارتباطی خانواده پیش بینی کننده معنی داری برای متغیر کیفیت زندگی محسوب می شوند.(p=0.001)  از سوی دیگر متغیر تاب آوری پیش بینی کننده معنی داری برای متغیر ملاک کیفیت زندگی است.(p=0.001)  هنگامی که الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری یک جا وارد معادله رگرسیونی شدند 30 درصد از واریانس کیفیت زندگی را (در سطح(p=0.001  پیش بینی کردند. هم چنین بررسی تفاوت دانش آموزان بر حسب تحصیلات پدر(p=0.5)  و مادر(p=0.16)  در متغیر تاب آوری تفاوت معنی داری را نشان نداد.