اصول و راهبردهای طراحی تالار های شهری با محوریت انسان گرایانه

با توجه به رشد روزافزون جمعیت و به تبع آن رشد و توسعه شهرنشینی مشکلاتی هم که شهروندان در ارتباط با مسائل شهری با آن روبرو می شوند نیز افزایش پیدا می کند. تالار شهر به نوعی تبلور کالبدی مفهوم مدنیت و شهروندی می باشد و وجود چنین مکانی سبب شناخت مردم از تاریخ و فرهنگ شهرشان، آشنایی مردم با حقوق شهروندی، ارتباط بین فرهنگ های مختلف، احترام به باورهای یکدیگر و مشارکت بیش تر شهروندان در مسائل شهری می شود و شرایطی را فراهم می آورد تا انسان اجتماعی بودن خود را به منصه ظهور برساند و الگویی ملموس برای فضایی با رویکرد انسان گرایی می باشد. سوال اصلی این مقاله این است که چگونه خلاء فرهنگی ناشی از فاصله گرفتن ساکنین یک شهر با محیط اجتماعی و حس مسئولیت آن ها به عنوان یک شهروند را می توان به مردمی که از این مجموعه بازدید می کنند یادآوری کرد و به چه صورت می توان با به وجود آوردن کالبدی مناسب مردم را به طور ناخودآگاه ترغیب به انجام برخی از فعالیت های عمومی کرد؟ در این مقاله با توجه به بررسی مطالعات انجام شده و سوال پژوهش، مشخص گردید که باید فضایی طراحی شود تا در ابتدا دعوت کننده مردم به داخل مجموعه باشد و برای داشتن حس ارتباط با فضا می توان از فرم های آشنا در بافت معماری شهر استفاده کرد. استفاده از سطوح متخلخل و شفاف نیز به ایجاد حس دموکراسی و مشارکت شهروندان در مسائل شهری کمک می کند. فرمال بودن طراحی با توجه به موضوع هم یکی از مسائلی است که باید به آن توجه کرد. داشتن یک فضای باز میدان مانند "جهت گفتگو" و در کل نگاه کردن به طرح به صورت پیش نیاز تا فضای کافی برای پاسخگویی به نیازهای نسل آینده هم باقی بماند، از مسائلی است که در طراحی حاضر باید به آن توجه داشت.