بررسی وجوه افتراق و اشتراکات فضایی و کالبدی کاروانسراهای دوره صفوی (نمونه های موردی: کاروانسرای ینگی امام، کاروانسرای شاه عباسی کرج)

مورخان ایران را خاستگاه کاروانسرا می دانند. کاروانسراها یکی از ارزشمندترین آثار معماری به جای مانده از روزگاران کهن هستند که برای اهداف ارتباطی، امنیتی و بازرگانی بنا نهاده شدند و به مرور زمان به بخشی از فرهنگ و تاریخ این مرز و بوم تبدیل شدند. کاروانسراها برای استراحت و اسکان موقت مسافران در کنار راه های اصلی ایجاد می شدند که با گذر زمان، تغییر راه ها و تغییر سیستم حمل و نقل رونق خود را از دست داده و به رغم ارزش های معماری، تاریخی، فرهنگی و گردشگری که دارند، غالباً به متروکه تبدیل شده اند. عصر صفوی دوره شکوفایی ساخت کاروانسرا است و با توجه به اهمیت و تعداد بالای کاروانسراهای این دوره بررسی فضایی و کالبدی این بناها امری ضروری است. بررسی و یافتن مصادیقی که در شکل گیری این بناها موثر بودند از اهداف اصلی این پژوهش به شمار می رود. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و به صورت کیفی صورت گرفته است.