پیش ساختگی و انعطاف پذیری در معماری مسکونی با نظری بر مسکن پیشین ایران

انعطاف پذیری به معنای انطباق در طول زمان است. تطبیق فضاهای مسکونی با تغییر شرایط بهره وران با صرف حداقل زمان و هزینه یکی از چالش های مهم پیش روی طراحان است. این امر می تواند به واسطه فاکتورهای متعددی تامین شود، رویکرد پیش ساختگی در مسکن انعطاف پذیر یکی از این فاکتورها است. به بیان دیگر در سال های اخیر به دلیل تغییر شیوه زندگی و هم چنین تقاضای فزاینده ساخت و ساز به ویژه در حوزه مسکن استفاده از رویکردهای نوین ساخت و ساز و صنعتی سازی در اجرای پروژه های ساختمانی به منظور تامین نیازهای بهره وران ضروری به نظر می رسد. چرا که این رویکرد عرضه فضاهای تنوع پذیر، تطبیق پذیر و تغییر پذیر را در پی دارد. پیش ساختگی در حوزه مسکن به منظور تامین انعطاف پذیری مسکن می تواند فضاهای متغیر را عرضه نماید. این خانه ها به علت امکان بازسازی دائم، از مطلوبیت و آسایش بیش تری برای کاربران برخوردارند. در واقع در قیاس با شیوه های متداول ساخت و ساز (بدون در نظر گرفتن انعطاف پذیری) که اعمال هرگونه تغییر با تخریب همراه است، در مسکن انعطاف پذیر با رویکرد پیش ساخته سازی سهولت در برابر تغییرات دوره ای قابل دسترسی است. به همین سبب در این پژوهش به مسئله چگونگی ساخت مسکن انعطاف پذیر با رویکرد پیش ساخته سازی می پردازیم.