بررسی ارتباط بین طراحی خانه فرهنگ و ایجاد مولفه های خاطرات جمعی، حس مکان و خوانایی در بافت تاریخی سازه های آبی شوشتر

بافت های تاریخی شهرها تجسم عینی تمدن و فرهنگ هر جامعه و حاصل سازوکارهای اجتماعی-فرهنگی در بستر زمان هستند. این بافت ها از جمله بافت تاریخی سازه های آبی شوشتر با قدمت چندهزار ساله، هم چنان دارای ارزش های اجتماعی قابل توجهی می باشند لذا این بافت ها، خاطره جمعی شهروندان را در خود نگه داشته و حس مکانی و خوانایی را ایجاد کرده که به کمک آن، از زوال و نابودی حیات مدنی شهر جلوگیری می کنند. هدف از این پژوهش، بررسی بافت تاریخی سازه های آبی با تأکید بر مؤلفه های اجتماعی – فرهنگی است. روش پژوهش این مقاله ترکیبی است که با استفاده از رویکرد کیفی و با بکارگیری متون مختلف به تحلیل نظام مند متون و نوشته ها پرداخته است. از روش توصیفی به منظور یافتن ویژگی های فرهنگی و معماری زمینه گرا در شوشتر استفاده شده است. از روش همبستگی به منظور پیدایش مولفه های خوانایی، حس مکان، و خاطره انگیزی بر اساس پرسشنامه ها مورد بررسی قرار گرفته است که در جهت هویت بخشی به اثر معماری خانه فرهنگ شوشتر در بستر و زمینه آن، تأثیر مؤلفه های محیطی از جمله عوامل فرهنگی-اجتماعی و رفتارتعاملی مخاطبان- بهره بردار (مردم)، در نظر گرفته شده است. هم چنین به منظور تحلیل اطلاعات از روش آماری تحلیلی spss استفاده شده است. یافته های مقاله منتج از معیارها و شاخصه های اثرگذار بر بافت تاریخی شوشتر حکایت از آن دارد که هر چه میزان مولفه های تقویت کننده خاطرات جمعی و حس مکان و خوانایی در فضای شهری اطراف بناهای تاریخی بیش تر باشد، میزان حس تعلق شهروندان به آن مکان بیش تر شده و این خود موجب احیای آن مکان و مشارکت بیش تر شهروندان خواهد شد. بر این مبنا، اصول و معیار حاصل از این پژوهش می تواند برنامه ریزان را در تدوین ضوابط و راهنمای طراحی بناهای فرهنگی و باززنده سازی بافت های تاریخی در شوشتر یاری نماید.