تحلیل و ارزیابی نتایج حاصل از استفاده از مدل های پیش بینی تصادف در مدیریت ایمنی راه ها (مقایسه موردی ایران با دیگر کشور های جهان)

به نظر می رسد ارزیابی اقدامات ایمنی راه ها ضعیف ترین جزء از سیستم های مدیریت ایمنی راه در ایران و جهان باشد. برای بهبود مدیریت ایمنی زیرساخت های جاده ای، متولیان مدیریت، طراحان راه و کارشناسان ایمنی جاده ای به ابزارهایی برای پیش بینی نیاز دارند که تحت عنوان مدل های پیش بینی تصادف (apm) شناخته می شوند. به این ترتیب، آن ها می توانند مسائل ایمنی بالقوه را تجزیه و تحلیل نموده، میزان بهبود ایمنی را تعیین کرده و اثرات بالقوه این بهبودها را بر لحاظ کاهش تصادفات، پیش بینی و ارزیابی کنند. هدف این مقاله، ارائه خلاصه ای از کاربرد مدل های پیش بینی تصادفات apm بر اساس نتایج حاصل از یک مطالعه میدانی و بررسی سوابق مطالعاتی در پروژه های اجرایی مختلف می باشد. به منظور مرور کلی نحوه استفاده از مدل های پیش بینی تصادفات (apm) ها توسط ادارات راه کشورها (nras) در ایران و جهان، و هم چنین اطلاعات و  داده های موجود و استفاده شده برای مدل های پیب بینی تصادفات apm مطالعات میدانی همراه با نظرسنجی مربوطه تکمیل شده است. پرسشنامه برای کشورهای مختلف و ایران، به منظور جمع آوری اطحعات دقیق apm های توسعه یافته و استفاده شده، جمع آوری شده است. علاوه بر این، بررسی مقالات مربوطه بین المللی انجام شده و با تمرکز ویژه به شناسایی این رویکردهای مدل سازی و مدل های خاص که ممکن است قابل استفاده یا قابل انتقال در ایران باشد، ادامه یافته است بر اساس داده های پرسشنامه و نتایج بررسی داده ها، تلفیق شیوه های فعلی مربوط به apm ها به عنوان پایه ای برای شناسایی مدل های قابل استفاده و هم چنین اجرای آن مبتنی بر وب است. با هدف بررسی و ارزیابی apm های موجود در قالب رویکردهای نظری، ویژگی های مدل ها در استفاده، شرایط پیاده سازی، الزامات داده ها و نتایج موجود مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تمرکز بر بزرگراه ها و راه های اصلی برون شهری، مشخص شد که علی رغم پیشرفت های اخیر، اکثر ادارات راه های کشور و سازمان های مرتبط از این روش ها برای تصمیم گیری جهت به کارگیری و اجرای روش های ایمنی راه استفاده نمی کنند. با بررسی مقاله پیش رو به و با توجه به استفاده از مدل های پیش بینی تصادفات در تقاطع های چراغ دار در ایران به میزان 27 درصد در تقاطع های چهارراهی و 84 درصد تقاطعات سه راهی بیش تر است. علت این امر عوامل گوناگونی از جمله فرهنگ رانندگی، امکانات موجود در تقاطع ها، سیستم ترمز و به طور کلی امکانات موجود در وسایل نقلیه را شامل می شود.