بررسی مؤلفه های معماری پایدار در مدارس معاصر ایران (1384-1397)

در سال های اخیر، پایداری به عنوان یکی از موضوعات پر اهمیت در حوزه مباحث معماری مطرح شده است. به نظر میرسد علی رغم اهمیت مبحث پایداری در معماری، بررسی جایگاه و شرح و بسط مؤلفه های آن (مؤلفه های زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی) در معماری مدارس معاصر ایران، از موضوعاتی است که کم تر مورد توجه قرار گرفته شده است. در این تحقیق به بررسی مؤلفه های پایداری در 5 نمونه از مدارس معاصر ایران که از سال 1384 به بعد ساخته شده اند پرداخته شد. دستاورد این پژوهش، رسیدن به جمع بندی از مؤلفه های پایداری مورد توجه و نحوه پاسخ گویی به آن ها در طراحی مدارس معاصر ایران (1397-1384)  می باشد. بررسی این مدارس نشان  می دهد که در حوزه پایداری اجتماعی موضوعاتی که بیشتر مورد توجه بوده شامل ایجاد تنوع فضایی، انعطاف پذیری در عملکرد فضاها، توجه به خلوت و ایجاد حس مکان می باشند. در حوزه پایداری اقتصادی، صرفه جویی در هزینه مصالح مصرفی، برنامه ریزی در ساخت، سرعت اجرایی پروژه و کاهش انرژی مصرفی و در حوزه پایداری زیست محیطی، بهره گیری از نور طبیعی، استفاده از عناصر طبیعی و استفاده از مصالح بوم آورد، از موضوعات غالب مورد توجه در طراحی این مدارس بوده است. روش تحقیق اتخاذ شده در این نوشتار مبتنی بر مطالعه نمونه های موردی و تحلیل محتوا می باشد.