تعیین شاخصه های معماری مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست با تأکید بر معضلات و مشکلات آنان

امروزه در سراسر دنیا شمار کودکان بی سرپرست رو به افزایش است. این افزایش، دلایل بسیاری از جمله فقر، افزایش فساد و فحشا، اعتیاد، بلایای طبیعی و ... دارد. بی سرپرستی تنها یک مسئله خاص فردی نمی باشد ، بلکه به خودی خود تمامیت اجتماع یک کشور را تحت تأثیر قرار می دهد. از آن جا که شکل گیری شخصیت کودکان از محیطی آغاز می شود که در آن محیط پرورش می یابند و آموزش می بینند، نتیجه جدایی از خانه و خانواده اختلالات رفتاری و مشکلات متعدد از جمله مشکلات اجتماعی و هویتی را موجب می گردد. هدف از این مقاله ارائه راهکارهایی جهت بهبود و ارتقای کیفیت فضای اقامتی کودکان بی سرپرست ساکن در مراکز شبانه روزی با تأکید بر شناخت معضلات و مشکلاتی که این کودکان با آنان درگیر می باشند، در راستای خلق فضایی مطلوب که بتواند پاسخگوی نیازها و هم چنین زمینه مناسب رشد آنان را در محیطی که ایجاد به میل و انگیزه به داشتن آینده ای روشن تر کند، می باشد. روش تحقیق در این مقاله میدانی، کتابخانه ای و پرسشنامه ای می باشد. نتیجه حاصل از مطالعات فوق پارامترهای تأثیرگذار در زمینه معماری است که به خلق فضا، با ویژگی های محیطی جذاب و کودکانه توأم با امنیت و آرامش فیزیکی و روانی آنان از طریق تقویت حس تعلق در این گونه فضاهای اقامتی با بررسی مشکلات این کودکان می انجامد، تا بتواند موجبات رشد و شکوفایی آنان را فراهم آورد.