ارزیابی شهرهای مرکزی ایران بر اساس اصول توسعه پایدار شهری

توسعه پایدار مفهومی است که در دهه های اخیر، با روند رو به رشد شهرنشینی و با در نظر داشتن محدودیت زمین و منابع زیستی برای جوامع شهری و کلانشهرها، ضروری به نظر می رسد؛ و بسیار مورد توجه مدیران، برنامه ریزان و سایر مسئولان توسعه پایدار شهری قرار گرفته است. مفهوم بسیار جامعی که تمامی ابعاد اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و... را شامل شده و می کوشد تا با دستیابی به الگویی صحیح امکان رفع نیاز نسل امروز را بدون آسیب زدن به نسل آینده فراهم آورد. در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری، ابتدا باید به شناخت وضعیت موجود و شناسایی تفاوت های منطقه ای با در نظر گرفتن تمامی ابعاد و شاخص های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی پرداخت و به همین منظور تلاش ها و مطالعات بسیاری در سطح استان های مختلف ایران صورت گرفته است. تحقیق حاضر یک مطالعه کاربردی است که روش انجام آن توصیفی– تحلیلی است. هدف از این نوشتار ابتدا بررسی تعاریف و مفاهیم اصلی مرتبط با توسعه پایدار و اصول و ویژگی های آن می باشد؛ که سعی شده تا با استفاده از اسناد موجود و مطالعات کتابخانه ای و... به جمع بندی این مفاهیم پرداخته شود. در انتها به بررسی و ارزیابی شهرهای اصفهان، قم، اراک و یزد به عنوان نمونه هایی از شهرهای مرکزی ایران، بر اساس اصول توسعه پایدار شهری پرداخته شد؛ تا با سنجش وضعیت موجود این شهرها و بیان اهمیت توجه به برنامه ریزی در زمینه توسعه پایدار شهری راهکارهایی ارائه گردد و دلیل اهمیت توجه به این موضوع آشکارتر گردد.