چهارچوب نظری مسکن پایدار بر پایه رضایتمندی سکونتی متاثر از معماری منعطف

در بستر افزایش توجهات جهانی به ابعاد مختلف توسعه پایدار و مسائل مربوط به کیفیت زندگی انسان ها، تلاش برای دستیابی به پایداری در بخش مسکن اهمیت بیش تری یافته است. از آنجایی که برخلاف عمده مطالعات این حوزه، بررسی منفک این موضوع، بدون در نظرگیری مردم و خواسته های آن ها درست نیست، در این مقاله، نخست به بررسی رابطه بین مفاهیم رضایتمندی سکونتی و ابعاد مختلف پایداری می پردازیم، سپس مسائل دخیل در امر رضایتمندی سکونتی به خصوص در طولانی مدت را مورد بررسی قرار می دهیم و در نهایت چگونگی و محدودیت های معماری منعطف به عنوان راهبردی برای ارتقاء رضایتمندی سکونتی را مورد بررسی قرار خواهیم داد. روش تحقیق در این مطالعه، به صورت توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق، بنیادی با رویکرد کیفی است و بدین منظور از شیوه های مطالعات اسنادی و کتابخانه ای برای دستیابی به منابع مورد نیاز پژوهش استفاده شده است. خروجی نهایی، چهارچوبی نظری از مسکن پایدار برپایه رضایتمندی سکونتی متاثر از معماری منعطف می باشد.