برسی شاخصه های زیست پذیری با ارتقای سرزندگی

معماری به عنوان ابزاری برای خلق، تولید و حتی بهبود فضاهای دارای شاخصه های زیست پذیری همواره از مؤلفه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی برخوردار است بنابر این رویکرد پایداری در معماری مستلزم شناخت بهتر و بیشتر این مولفه ها مىباشد. همچنان رشد سریع شهرنشینی و به دنبال آن افزایش مشکلات زیست پذیری، اهمیت مفاهیمی چون کیفیت زندگی، برای مطلوبتر نمودن محیط های مصنوع را نمایان نموده است. همچنین عدم شفافیت و بی توجهی به شرایط زیست پذیری محلی منجر به از بین رفتن کیفیت مطلوب فضاها و نادیده گرفتن عوامل موثر بر آنها میشود. با شناخت شاخصه های زیست پذیری در ایران می توانند این مسئله را بهبود ببخشند. محقق در این پژوهش از روش توصیفی کیفی استفاده نموده و اطلاعات را از روش کتابخانه ای گردآوری و استخراج کرده است.