تبیین سیاست ها و الگوهای معماری اکوتک با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی در مناطق گرم و مرطوب

نیاز انسان به منابع انرژی، پیوسته از مسائل اساسی در زندگی بشر بوده است. از آن جا که منابع سوخت های فسیلی محدود، تجدید ناپذیر و آلاینده هستند، دستیابی به منابع انرژی تجدید پذیر بومی، غیر آلاینده و پایان ناپذیر از الزامات رشد اجتماعی و اقتصادی هر کشور است. در واقع معماری می تواند با استفاده هوشمندانه از انرژی های پاک پایدار، کیفیت زندگی را ارتقاء داده و در تقلیل مصرف منابع تجدید ناپذیر و بهینه سازی مصرف انرژی های تجدید پذیر موثر باشد. در عین حال با پیشرفت روز افزون تکنولوژی، استفاده از انرژی های تابشی خورشید و باد به عنوان سر آمد انرژی های موجود، در اختیار بشر قرار گرفته است چرا که دسترسی به آن آسان و مقدار آن نیز نامحدود است ضمن آن که استفاده از این انرژی ها، هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست ندارد. به این دلیل به نام انرژی پاک یا انرژی سبز نام گرفته است که همان انرژی های نو و میراث با ارزشی برای نسل های آینده است. در این مقاله با بررسی ویژگی های اقلیم گرم و مرطوب به عنوان یکی از پهنه های آب و هوایی، توصیه هایی در رابطه با کنترل عوامل طبیعی برای سایه اندازی و تهویه بیش تر برای مهار نمودن شرایط نامطلوب مطرح شده است. در این گفتار سعی بر این است، به روش تحلیلی - توصیفی، با استفاده از تجربیات گذشتگان و معماری سنتی، در کنار توجه به نمونه های مدرن امروزی، راهکارهایی پیشنهاد شود که موجب تسهیل طراحی ساختمان متناسب با آب و هوای هر پهنه گردد و در صرفه جویی مصرف انرژی و آسایش انسان در شرایط کنونی موثر باشد. نتیجه ی این مقاله نشان می دهد که با توجه به عوامل طبیعی می توان راهکارهای اقلیمی را تعیین نمود. ایجاد کوران، افزایش بازشوها، نمای دو پوسته، بام دو پوسته و... از مهم ترین ایده های طراحی در این اقلیم هستند.