واکاوی مرکز اقامتی - توریستی با بهره گیری ازاصول معماری سنتی (رویکرد بازآفرینی حس مکان معماری سنتی ایران)

گردشگری، صنعتی گسترده، عظیم و رو به رشد در عرصه فرهنگ و اقتصاد جهان است که به عنوان صنعتی نوپا در سال های اخیر تاثیرات زیادی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان داشته است. ایجاد اشتغال، ارز آوری، تعادل منطقه ای، کمک به سرمایه گذاری در میراث فرهنگی، بهسازی محیط و ... از جمله مزایای صنعت گردشگری می باشند. از طرفی درمعماری نیاز انسان به حس مکان، نیازیست انکار ناپذیر، حس مکان ارتباط انسان و مکان است و تعلق خاطر انسان به مکان است که این حس را مثبت یا منفی می سازد، ادراک روحی و روانی فرد از محیط م یباشد. جذب گردشگر از جمله امکاناتی است که توجه به معماری سنتی در پی خود دارد که در نهایت منجر به پایداری اقتصادی و توسعه آن ها می گردد. با توجه به ارتباط عمیق معماری با فرهنگ یک منطقه، ضرورت توجه به طراحی مطلوب مجموعه های تفریحی توریستی در راستای جذب توریست احساس می شود. در این مقاله با مروری بر صنعت گردشگری، حس مکان، معماری سنتی ایران با هدف ارزیابی مجموعه اقامتی – توریستی با بهره گیری از بازآفرینی حس مکان (بازتولید حس مکان) و با پاسخ به سوال اصلی پژوهش مبنی بر این که چگونه می توان با ترجمان مفاهیم اصول معماری سنتی وکاربرد آن در طراحی مجموعه اقامتی توریستی به ارتقاء ویژگی های هویتی فضا کمک کرد؟ اقدام به بررسی گردید، که برای انجام این پروسه از روش تحقیق کیفی از نوع توصیفی، تحلیلی بهره گرفته شده است.