تدوین اصول ضوابط و معیار های طراحی موزه مشاهیر ادب و عرفان

موزه موسسه ای دائمی است که به منظور حفظ میراث فرهنگی و هنری و ارتقاء فرهنگی، به شکل های مختلف و خصوصاً از طریق نمایش آموزشی و تفریحی مجموعه های هنری، تاریخی، علمی تکنولوژیکی و اکولوژیکی برای عموم مردم فعالیت می کند. موزه از نخستین ابزارهایی است که انسان برای ثبت تغییرات فرهنگی ابداع کرد. این ابزار مهم، با نیروی کاستی ناپذیر در این زمینه موثر بوده و هست. از جمله ویژگی هر موزه ای، نگرش جمعی در مورد بازدید کنندگان و اشیاء نمایشی است. انسان ها و اشیاء نمایشی که براساس سنت در محیط مشابه ی مأوا و سرپناه یافته اند اکنون باید راه خود را در رابطه ای جدید و دائماً در حال تغییر با یکدیگر بیابند. برای مقابله با خطر نابودی میراث فرهنگی و یا این که اشیاء بدون ارتباط با تماشاگر نقشی مطلق بیابند، باید حلقه ی ارتباطی را کشف کرد که معماری بخشی از آن است.اشیاء نمایشی به این منظور گرد هم جمع نشده اند که در مابقی عمر خود طاقچه ای در یک موزه اشغال کنند، بلکه باید زندگی جدیدی را در میان مصاحبین، چه بازدید کنندگان و چه سایر اشیاء نمایشی، آغاز کنند. هدف تحقیق در درجه اول آشنایی با استاندارهای ویژه ای که برای معماری موزه نیاز است بازخوانی و طبقه بندی شود و در درجه دوم اهمیت به شناخت میراث و فرهنگ گذشتگان برای نسل امروز و پی بردن آنان به ریشه های تاریخی خویش است. ضرورت تحقیق، در هیچ یک از شهرها موزه ای موسوم به «موزه مشاهیر» طراحی و ساخته نشده است ولی برخی از خانه های شخصی نویسندگان و شعرا، به عنوان موزه ادبی تلقی شده و در معرض بازدید علاقه مندان قرارگرفته است. روش تحقیق، مطالعه کتابخانه ای با استفاده از ابزاری چون اینترنت و هم چنین مطالعه گزارش پژوهش های میدانی در گالری های موزه ها با تاکید بر تکنیک مشاهده استفاده شده است و اطلاعات آماری سازمان میراث فرهنگی کشور و استانداردهای موجود در این زمینه استفاده شده است. نتیجه کلی: در طراحی سعی بر این بوده است که مجموعه در عین عملکرد بودن با اصول و ضوابط معماری هماهنگ باشد.