بررسی اثر نانوذرات برروی جداسازی گاز co2 از مخلوط گازی co2/ch4 با استفاده از روش تشکیل هیدرات گازی

هیدرات های گازی از سال 1934 تا به حال به عنوان یکی از مشکلات اصلی در خطوط لوله انتقال گاز شناخته می شوند. تحقیقات اصلی در این زمینه مربوط به شرایط تشکیل هیدرات و تأثیر استفاده از بازدارنده ها در به تأخیر انداختن آن است. اما در سالهای اخیر ویژگی های مثبت هیدرات برای ذخیره سازی و انتقال گاز و جداسازی مخلوط گازها نیز به عنوان یک فناوری جدید و پیشرفته دیده شده است. در سال های اخیر تحقیقات در زمینه هیدرات های گازی و کاربردهای آن به خصوص جداسازی گازها بسیار گسترش یافته است. هدف اصلی از انجام این پروژه تحقیق در مورد تأثیر افزودن نانوذرات به فاز آبی برروی انتخاب پذیری ₂co در فرایند جداسازی گاز ₂co از مخلوط گازی ₂co و ₄ch و متعاقباً میزان جداسازی و هم چنین دست یافتن به درک و بینشی در بهبود فرایند جداسازی گازها بهوسیله هیدرات برای حذف ₂co از مخلوط گازی ₂co و ₄ch می باشد. در این مطالعه جداسازی گاز ₂co از مخلوط گازی ₂co و ₄ch (شامل 72 درصد مولی متان و 28 درصد مولی دی اکسیدکربن) به وسیله تشکیل هیدرات گازی در حضور نانوذرات سیلیکا و اکسید روی به صورت آزمایشگاهی در یک راکتور ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت. تمامی آزمایش ها در دمای k 277.15 و در فشار bar 40 انجام شد و مشاهده شد که میزان جداسازی گاز دی اکسیدکربن در حضور نانوذرات سیلیکا نسبت به آب خالص بهبود یافته است اما تأثیر نانوذرات اکسید روی برروی میزان جداسازی ناچیز است. کسر مولی ₂co در فاز هیدرات در حضور نانوذره سیلیکا در بهترین حالت از 60.28 درصد مولی به 65.23 درصد مولی افزایش یافته و هم چنین ضریب جداسازی نیز 25.6 درصد افزایش یافته است.