چگونه توانستم دانش آموزان مدرسه فدک پایه هفتم را به درس ریاضی علاقه مند کنم؟

یکی از درس هایی که در هر برنامه درسی دوره متوسطه مورد توجه خاص قرار می گیرد و همواره جایگاه مهمی برای آن قائل شده است، درس های مختلف ریاضی بوده است. طی سال های اخیر و با توجه به ناکارآمدی برنامه ها و سیاست گذاری های آموزش ریاضی در ایران، مدیران، برنامه ریزان و سیاست گذاران آموزشی، دائماً در فکر طراحی و اجرای برنامه ای جدید، جامع و فراگیر بوده اند تا شاید این مشکل تا حدودی مرتفع شود اما با بررسیِ روند تغییر برنامه ها و کتاب های درسی، مشاهده می شود که تغییراتِ شتاب زده، گاهی باعث ایجاد فراز و فرود ها و ناهمگونی هایی در تصمیم گیری های برنامه ای شده است. در حقیقت، اِعمال این تغییرات، نه تنها مشکلات برنامه های پیشین را مرتفع نکرد، بلکه می تواند موجب مشکلات پیش بینی نشده دیگری شود. این مهم، می تواند موضوع بررسی موشکافانه تری باشد. در دوره های مختلف، رویکردهای گوناگونی به آموزش شده و اهداف آموزشی مختلفی تدوین شده است و در بیشتر برنامه های درسی، بر اهمیت مباحث ریاضی تأکید می شود. اهدافی که به ضرورت گنجاندن ریاضی در برنامه درسی اشاره دارد، مسئولیت برنامه ریزان آموزشی را برای تدوین سرفصل های متناسب با نیازهای جامعه، سنگین تر می کند. در حوزه یادگیری سند برنامه درسی ملّی (1391)، بر ضرورت پرداختن به این امر و پذیرش مسئولیت آن، تأکید شده است: ریاضیات و کاربردهای آن بخشی از زندگی روزانه و در جهت حل مشکلات زندگی در حوزه های مختلف به شمار می آید که دارای کاربردهای وسیع در فعالیت های متفاوت انسانی است. ریاضیات، موجب تربیت افرادی خواهد شد که در برخورد با مسائل بتوانند به طور منطقی استدلال کنند، قدرت تجزیه و انتزاع داشته باشند و درباره پدیده های پیرامونی تئوری های جامع بسازند. وجه مهم ریاضی توانمندسازی انسان برای توصیف دقیق موقعیت های پیچیده، پیش بینی و کنترل وضعیت های ممکن مادی طبیعی، اقتصادی، اجتماعی است؛ بنابراین، توانایی به کارگیری ریاضی در حل مسائل روزمره و انتزاعی، از اهداف اساسی آموزش ریاضی می باشد (نگاشت سوم سند برنامه درسی ملی، 1391؛ ص. 33).