تاثیر محوطه سازی و فضای سبز مدارس بر کیفیت یادگیری و انگیزش تحصیلی دانش آموزان از منظر روانشناسی محیط

محیط های آموزشی بیش ترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع بر عهده دارند لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است فضاهای که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد محققان روان شناسی محیط با مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های اموزشی به مواردی موثرازقبیل اندازه محوطه مدرسه نورپردازی و .... که نقش عمده ای درافزایش یادگیری دارند رسیده اند. در راستای تحقیقات صورت گرفته در رابطه با تأثیرات طبیعت بر بهبود روند آموزشی و نقش آرامبخش ارتباط با طبیعت بر جسم و روان آدمی، بررسی کیفیت تعامل با طبیعت در مکان های آموزشی ضروری به نظر می رسد. در شرایط فعلی کشورمان حیاط مدرسه به عنوان مکانی جدای از بنای مدرسه مدنظر قرار می گیرد و بستری منسجم و هماهنگ با فضاهای بسته در محیط آموزشی را ایجاد نمی کند این در حالی است که در بسیاری از کشورهای دنیا حیاط مدرسه به مثابه عنصری مکمل در برنامه آموزشی و پرورشی مورد توجه قرار می گیرد. در حال حاضر توجه به نقش آموزشی حیاط مدارس و بررسی کیفیت های مرتبط با آن از جایگاه ویژهای در سیاست های آموزشی کشورها برخوردار است. از آنجایی که عموما در طراحی مدارس، تمام توجهات معطوف به فضای درونی بوده و به ویژگی های فضای باز، شامل حیاط و فضای سبز، کمتر از فضاهای دیگر توجه نشان داده شده است، لذا سرمایه ارزشمند پنهان در آن بالقوه باقی مانده که با بالفعل شدن آن میتوان شاهد رشد، پیشرفت تحصیلی و بهبود یادگیری دانش آموزان بود، در همین راستا هدف از پروژه ی حاضر بررسی تاثیرات فضای باز و فضای سبز مدارس بر ارتقاء توانایی های دانش آموزان و هم چنین یافتن ویژگی های مطلوب و کارا، موثر در طراحی فضای سبز مدارس از دیدگاه دانش آموزان، به تفکیک جنسیت، در جهت ارتقاء یادگیری و انگیزش تحصیلی می باشد.