شناسایی و ارزیابی ریسک در قراردادهای مترمربع زیربنا (مطالعه موردی: پروژه مجتمع تجاری تفریحی مشیر شیراز)

با توجه به گسترش فعالیت بخش خصوصی در پروژه های بزرگ ساختمانی، تعداد زیادی از این پروژه ها به صورت قراردادهای مترمربع زیر بنا به پیمانکاران واگذار می شود، که دلیل عمده این امر ویژگی های این قراردادها در تسهیل و تسریع در امور اجرایی است. بنابراین لازم است توجه خاصی در تهیه اسناد این نوع قراردادها و تخصیص ریسک های مرتبط با آن ها گردد. از این رو هدف این تحقیق شناسایی، ارزیابی و تخصیص بهینه ریسک های مهم قرارداد مترمربع زیربنا میان طرفین قرارداد (کارفرما و پیمانکار) و بررسی اثرات آن ها بر روی اهداف زمانی پروژه می باشد. بطوری که یک چارچوب کاربردی برای تخصیص صحیح ریسک مهیا شود تا مسئولیت ها و ریسک های طرفین این نوع قراردادها تحت عنوان ماتریس تخصیص ریسک به وضوح بیان شود. در این راستا شناسایی ریسک ها بر اساس نظر خبرگان انجام گرفته و سپس بررسی تطبیقی ریسک های شناسایی شده با قرارداد پروژه مطالعه موردی (پروژه مشیر) انجام گرفت. در نهایت میزان تاثیر ریسک بر افزایش زمان پروژه مورد بررسی قرار گرفته و ارایه راهکار انجام گرفته است. بنابراین پس از تجزیه و تحلیل نتایج تاخیرات مشخص گردید 78.57 درصد ریسک به کارفرما 21.43 درصد به پیمانکار، از لحاظ اثرگذاری بر روی اهداف زمانی پروژه تخصیص داده شده است.