ارزیابی اثربخشی برنامه های آموزش ضمن خدمت کارکنان بیمارستان لقمان حکیم سرخس

هدف این پژوهش، ارزیابی اثر بخشی برنامه های آموزش ضمن خدمت کارکنان بیمارستان لقمان حکیم سرخس بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی محسوب می شود. جامعه آماری شامل تمام کارکنان بیمارستان لقمان حکیم سرخس در سال 1396 (208 نفر) بودند. شرکت کنندگان 132 نفر از کارکنان بیمارستان (36 نفر مرد، 96 نفر زن) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب انتخاب شدند. همه شرکت کنندگان پرسشنامه اثر بخشی برنامه های آموزش ضمن خدمت را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های تی تک نمونه ای و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که 1) میانگین میزان کل و ابعاد اثر بخشی برنامه های آموزش ضمن خدمت (توسعه دانش، بهبود مهارت ها و ایجاد یا تغییر نگرش) بالاتر از سطح متوسط بود. 2) از دیدگاه کارکنان مجرد و متأهل بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد. 3) از دیدگاه کارکنان زن و مرد بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد. 4) از دیدگاه کارکنان با مدرک تحصیلی مختلف بین میزان اثربخشی توسعه دانش تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین میزان اثربخشی بهبود مهارت ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود دارد. 5) یافته ها هم چنین حاکی از آن بود که از دیدگاه کارکنان با سوابق خدمتی مختلف بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد.