اثرات پیشگیری کننده و درمانی سیتاگلیپتین بر فاکتورهای خطر ترومبوتیک، شاخص های هموستاتیک و پروفایل لیپیدی در موش های صحرایی هیپرکلسترولمیک

هدف از این مطالعه بررسی اثرات پیش گیری کننده و درمانی سیتاگلیپتین بر فاکتورهای خطر ترومبوتیک، شاخص های هموستاتیک و پروفایل لیپیدی در موش های صحرایی هیپرکلسترولمیک بود. این مطالعه بر روی 40 سر موش صحرایی نر در پنج گروه انجام شد. گروه کنترل به مدت 15 روز غذای معمولی مصرف نمود. سایر گروه ها به مدت 4 هفته غذای غنی شده با کلسترول دریافت کردند. گروه 2 همزمان در دو هفته پایانی نرمال سالین و گروه 3 داروی سیتاگلیپتین دریافت نمود. گروه 4 و 5 نیز به مدت 4 هفته توسط غذای غنی شده با کلسترول تغذیه شده و متعاقب آن گروه 4 به مدت دو هفته نرمال سالین و گروه 5 به مدت دو هفته سیتاگلیپتین دریافت نمود. نتایج مطالعه نشان داد که تجویز سیتاگلیپتین به صورت همزمان و یا متعاقب ایجاد هیپرکلسترولمی موجب کاهش معنی دار مقادیر سرمی گلوکز، کلسترول و ldl گردید. در بررسی هموگرام، تجویز این دارو فقط بر اندیس های mch و mcv تغییرات معنی داری داشت و بر سایر شاخص ها اثر محسوسی نداشت. علی رغم اینکه نتایج آزمایش pt در محدوده طبیعی قرار داشت، روند کاهشی این شاخص در گروه های دریافت کننده کلسترول کاملا مشهود بود. هم چنین در گروه های درمان شده با سیتاگلیپتین چه به صورت همزمان و چه به صورت متعاقب جیره چرب تغییرات معنی داری از نظر تست pt در مقایسه با گروه شاهد به چشم نمی خورد. در ارتباط با آزمایش aptt کلیه نتایج مربوط به گروه های مختلف در محدوده طبیعی بود ولی آنالیزآماری حکایت از کاهش معنی دار این زمان ها در گروه هایی بود که جیره پرکلسترول دریافت کردند. ضمن اینکه استفاده از سیتاگلیپتین چه هم زمان و چه به شکل متعاقب تجویز جیره چرب موجب افزایش معنی دار این پارامتر در مقایسه با گروه شاهد گردید. در مجموع می توان چنین نتیجه گرفت که درمان با سیتاگلیپتین به طور موثرتری غلظت شاخص های لیپیدی را کاهش داده و از تغییرات سیستم انعقادی و اختلالات ترومبوامبولیک ناشی از هیپرکلسترولمی ممانعت می کند. بدیهی است به منظور استفاده بالینی از این دارو در بیماران هیپرکلسترولمبیک، تحقیقات گسترده تری از جنبه های مختلف مورد نیاز است.