مزایا و معایب استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر در صنایع بسته بندی مواد غذایی

بسته بندی مواد غذایی با نگهداری و حفاظت از تمام انواع غذاها و مواد خام در برابر فساد اکسیداتیو و میکروبی به منظور طولانی کردن عمر مفید آن ها مرتبط است. افزایش استفاده از فیلم های بسته بندی مصنوعی منجر به مشکلات جدی زیست محیطی به دلیل عدم تجزیه پذیری آن ها شده است. در نتیجه نیاز به مواد ایمن و سازگار با محیط زیست ما را به استفاده از مواد زیست تخریب پذیر به ویژه از منابع تجدیدشدنی به عنوان جایگزین مناسبی برای بسته بندی های پلاستیکی سوق می دهد. بیوپلیمرهایی از قبیل پلی ساکاریدها، پروتئین ها، لیپیدها و مخلوط های آن ها برای تهیه فیلم ها به کار می روند. اگر چه جایگزینی کامل آن ها با مواد زیست تخریب پذیر غیر ممکن است ولی حداقل برای بسته بندی های خاص مانند مواد غذایی بایستی آینده نگری هایی شود. با این حال این بسته بندی ها معمولا خواص مکانیکی ضعیفی را از خو د نشان می دهند که می تواند پتانسیل آن ها را برای کاربرد محدود کند. که به منظور غلبه بر این مشکل مواد مختلفی از جمله پلاستی سایزرها برای افزودن قابلیت کارایی لازم به مواد پلیمری اضافه می شوند.