مقایسه سازه های بلند فولادی بر مبنای طراحی به روش های lrfd و asd

روش تنش مجاز سنتی ترین روش طراحی سازه های فولادی بشمار می رود. در این روش، اثرات کاهش روش تنش مجاز احتمالی مقاومت اعضا و نیز افزایش احتمالی بارها تنها به کمک یک ضریب (بنام ضریب اطمینان) و فقط در یک مرحله منظور می شود. روش دیگری که در دو دهه اخیر در اکثر کشورها رواج پیدا کرده است، روش ضرایب بار و مقاومت است. در این روش، ایمنی در دو مرحله، افزایش بار به کمک ضرایب بار و تقلیل مقاومت به کمک ضرایب کاهش مقاومت در نظر گرفته می شود. اصلی ترین و مهم ترین آئین نامه ای که حاوی ضوابط طراحی سازه های فولادی آئین نامه aisc است. در حال حاضر بخش طراحی این آئین نامه در سه مجموعه ارائه می شود. در کشور ایران مبحث دهم مقررات ملی ساختمان تنها مجموعه ای است که به عنوان آئین نامه سازه های فولادی مورد استفاده مهندسان قرار می گیرد. در ویرایش اخیر مبحث دهم مقررات ملی ساختمان تلاش شده است که سه مجموعه 360-aisc، 341-aisc، 358-aisc، در یک قالب واحد ارائه شود. در این مقاله، رفتار سازه های 13 و 16 طبقه فولادی خمشی و مهاربندی طراحی شده به دو روش asd و lrfd در حالات منظم و نامنظم مورد مطالعه قرار گرفته است. هم چنین رفتار این سازه ها تحت تاثیر سه زلزله northrich، kobe و chi-chi مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان دادندکه در سازه های منظم طراحی به روش lrfd مقرون به صرفه تر بوده و در سازه های نامنظم روش asd اقتصادی تر است.