منظر ایرانی و به عنوان نمونه عالی این منظر یعنی همان باغ ایرانی، در انواع هنرهای ایران زمین از دیرباز نمایان گشته است. یکی از مهم ترین و لطیف ترین این هنرها مینیاتور ایرانی است. فضاسازی اغلب مینیاتورهای ایرانی در حالتی نمادین و خیال پردازانه باغ و دشت را به تصویر می کشد. حتی در جایی که اتفاقات نگارگری در فضای بسته حادث می شود سعی می گردد عناصری از فضای بیرون و باغ در تصویر به اشکال گوناگون وارد شود. در این مقاله مینیاتور معروف همای و همایون با موضوعی منتخب از خمسه خواجوی کرمانی در قرن 9 هجری به عنوان نمونه انتخاب شده است که در آن عناصر منظر و ترکیب بندی های آن علاوه بر رنگ و بافت و ... مورد تحلیل واقع شده و اشعار مرتبط به این نگاره نیز تحلیل معنایی و کلامی شده است و در ارتباط با تصویر مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این تحقیق در نهایت تاکیدی دوباره بر پیوند عمیق باغ و منظر و نگارگری و ادبیات فارسی در کنار یکدیگر است.