بازشناسی مسجد کبود تبریز از ساخت تا ویرانی و مرمت

مسجد کبود یکی از شاهکارهای معماری دوره قراقویونلو در شهر تبریز، پایتخت قراقویونلوها است. این مسجد در اول عضوی از مجموعه ای بزرگتر به نام مجموعه مظفریه بود، که به دلیل زلزله های پی در پی اثری از دیگر بنا های آن به جا نماند. بنا به کتیبه سردر ورودی مسجد سال ساخت مسجد کبود به 870 ه.ق برمی گردد که به نظر می ر سد این تاریخ اتمام کاشی کاری سردر ورودی آن با شد. از نظر فرمی، مسجد کبود در مقایسه بادیگر مساجد مشهور ایرانی، فاقد میانسراست. از نظر ترکیب حجمی، شاکله کلی این بنا حاصل اجتماع دو گنبدخانه است که یکی بزرگ تر و در نقش مساجد و دومی کوچک تر و در نقش مقبره می باشد. که بنا به روایات مقبره جهان شاه و همسرش بوده است. این مسجد بعد از زلزله های مهیب بیش تر قسمت هایش تخریب شد و تا اواخر دوره قاجاریه به طور مخروبه باقی ماند، مسجدی که ما می بینیم حاصل مرمت های انجام شده از دوره پهلوی اول تا به کنون است. و طرح اولیه آن متفاوت تر از وضع کنونی بوده است. این مسجد با فرم پلان و معماری خاص خود از تمامی مساجد هم دوره خود متفاوت است و می توان گفت ترکیبی از معماری ایرانی و معماری عثمانی است.