بررسی ایمنی سالمندان در پارک های شهری (نمونه موردی: پارک محلی گل ها درشهر اهواز)

هدف: ایمنی مفهومی ترکیبی است که می تواند حیطه های متنوعی را در بر گیرد و محدود به محیط های صنعتی نبوده بلکه محیط های عمومی و فضاهای شهری را مثل پارک ها و محوطه های بازی پارکی را نیز تحت پوشش قرار می دهد. آگاهی از ویژگی های جسمی، نیازهای روحی و درک تفاوت های سالمندان از افراد جوانتر با کسب ادراک ذهنی، نظرات و دیدگاه های آن ها از فضاهای پیرامونی، به دست می آید. پارک ها، بیش ترین فضاهایی هستند که سالمندان از آن ها به دلیل وجود فضای سبز، پیاده روی و غیره استفاده می کنند. پارک ها، محل استراحت و تفریح سالمندان است از این رو ایمنی سازی این محیط ها که به نوعی یک محیط کار اجتماعی محسوب می شوند از الزامات برنامه ریزی های محیطی است. پارک گل ها نیز ازجمله پارک هایی است که به دلیل وجود کانون روزانه سالمندان در آن، مراجعین زیادی دارد. در این پژوهش، قصد بر آن است که با مطالعات میدانی و مصاحبه از نظرات، مشکلات و نیازهای سالمندان آگاه شده و به عوامل مؤثر در طراحی فضاهای شهری در جهت حضور مناسب سالمندان دست یافت. در پژوهش حاضر به توزیع و تکمیل 60 پرسشنامه توسط افراد سالمند پرداخته شده است، هنگامی که از سالمندان سخن می رود، سالمندانی در نظر گرفته می شوند که با وجود محدودیت های خاص، هنوز توانایی تحرک مستقل در محیط پیرامون را در فواصل مشخصی دارا هستند در این پژوهش بررسی ایمنی سالمندان در پارک محله ای گلها مد نظر بوده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که فضاهای شهری ما در حال حاضر نه تنها پاسخگوی سالمندان که حتی پاسخگوی افراد سالم نیز نمی باشند. بیش ترین مشکلاتی که سالمندان در فضاهای شهری عنوان کرده اند، عبارتند از: شلوغی معابر و ترافیک و سرعت زیاد ماشین ها، آلودگی هوا، کثیفی معابر و فضاها، ناهمواری مسیرها. تعدادی نیز به مشکلاتی چون نبودن پل عابر پیاده برقی، کمبود فضای سبز، نامطلوب بودن هوا، زیاد بودن فاصله دسترسی تا امکانات و تسهیلات عمومی، مبلمان شهری نامناسب، عبور موتورسیکلت ها، وجود جوانان شرور و بیکار، عدم رعایت حق و حقوق سالمندان توسط مردم و کمبود تسهیلات عمومی اشاره کرده اند که بیان کننده این واقعیت است که علاوه بر طراحان، مدیریت شهری نیز نقش مهمی را در ایجاد فضاهای شهری مطلوب ایفا می کند.