ارزیابی امنیت فضاهای شهری با تأکید بر اصل نفوذ پذیری

امنیت از مفاهیم بنیادین جوامع بشری است که روز به روز با پیشرفت جوامع حضور آن نیز کمرنگ تر می شود. تهران از جمله کلان شهرهای ایران است که با پدیده احساس ناامنی به طور جدی مواجه است و هر روز پیامد های ناشی از آن برای مردم و مسئولان بیشتر آشکار می شود. نبود پژوهش های کافی از یک سو و عدم توجه ویژه مسئولان از سوی دیگرمنجر به ناامنی هر چه روز افزون اغلب مناطق تهران به ویژه منطقه 12 تهران گشته است. بررسی امنیت و نحوه تأثر پذیری در شهرها بیشتر متوجه محیط پیرامونی انسان هاست ولی در این حوزه بیشتر به جنبه نظری و روانی امنیت پرداخته شده است و نحوه تأثیر عوامل فیزیکی و نحوه شکل گیری کالبدی محیط و تأثیر آن بر احساس امنیت مغفول مانده است. لذا همین امر ضرورت پژوهشی این مقاله را تبیین می کند. در همین راستا، به منظور بررسی میزان تأثیر دسترسی های منطقه 12 تهران بر احساس امنیت ساکنان آن تعداد 344 عدد (حاصل از فرمول کوکران) پرسش نامه طراحی و نتایج آن به وسیله نرم افزار اس پی اس اس به روش استقرایی با نقشه ها و اطلاعات جی آی اس مقایسه و تحلیل گردید. نتایج این پژوهش بیانگر این مطلب است که افزایش میان احساس امنیت با افزایش میزان سطوح زیرگذر رابطه عکس داشته و در مقابل با افزایش میزان دسترسی پذیری و نفوذ پذیری فضا احساس امنیت ساکنین افزایش می یابد.