برنامه ریزی راهبردی جهت طراحی یک مدرسه ابتدایی دخترانه با رویکرد ارتقای سلامت روان در شهر کرمانشاه

امروزه یادگیری تنها محدود به آموزش از طریق مفاهیم مکتوب کتاب نیست. با توجه به سیستم های نوین آموزش فاکتورهای بسیار زیادی در فرایند یادگیری در نظر گرفته می شود در همین راستا محیط نقشی اساسی در یادگیری دارد در تعلیم و تربیت جدید فضای فیزیکی مدرسه نه تنها یک محیط خشک بی روح در فرایند یادگیری محسوب نمی گردد بلکه بعنوان یک عامل زنده و پویا در کیفیت فعالیت های آموزشی و تربیتی دانش آموزان نقش ایفا می کند. چگونگی کیفیت فضاهای یادگیری بر افزایش میزان یادگیری و تغییرات روحی و رفتاری دانش آموزان تاثیرگذار است. مدارس ابتدایی بعنوان اولین فضای آموزشی دانش آموزان نقش اساسی در ساختار اجتماعی، فرهنگی جامعه ایفاء می نمایند. ویژگی های معماری این واحدها از عوامل مهم و تاثیرگذار بر موقعیت نظام آموزشی و پرورشی است و بایستی دارای برنامه ریزی کالبدی استانداردی می باشند. برنامه ریزی بعنوان یکی از مراحل فرآیند طراحی به کمک طراحان می آید تا با هدف پروژه طراحی آشنا شوند هم چنین برنامه ریزی موجب کاهش زمان انجام پروژه و برخی هزینه ها می شود. نظر به توضیحات فوق هدف تحقیق اینست که راهکارهای معمارانه برای خلق مناسب فضای آموزشی پر بازده، که اصول روان شناسی محیط و سلامت روان در تعامل با معماری در جهت افزایش بازده فرایند تحصیل در آن رعایت شده باشد ارائه کرد. بر اساس فرضیه پژوهش حاضر می توان فرآیند طراحی محیط های آموزشی را بر مبنای اهداف برنامه ریزی کرد و چاره ای برای مواجهه با مشکلات روزافزون اندیشید. به همین جهت برای دستیابی به قوانین و چارچوب های برنامه ریزی لازمست روش های کاربردی در راستای اهداف و اصول روان شناسی محیط باشند جهت راستی آزمایی این فرضیه و ارائه راهکار و الگوی مناسب طراحی به روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای پس از بررسی مفاهیم برنامه ریزی روان شناسی محیطی سلامت روان به شناخت برنامه ریزی در طراحی مدارس پرداخته با استفاده از پرسشنامه و تحلیل نتایج توسط swot پیشنهاداتی به جهت استفاده و طراحی مدرسه با توجه به برنامه ریزی ارائه خواهد شد.