بررسی و تحلیل تاثیر عوامل معماری بر عوامل انسانی به منظور ارتقا خودباوری در بانوان با رویکرد مشارکت پویا و فعال: تدوین چارچوبه نظری

اعتماد به نفس و خودباوری که از ملزومات موفقیت در هر پدیده ای می باشند، به عنوان یکی از مسایل اساسی در کشورهای در حال توسعه به منظور ارتقا حضور اجتماعی و نقش آفرینی بانوان شناخته شده اند. مطالعات نشان می دهد رابطه موثری میان خصوصیات و ویژگی های معماری و خصیصه های انسانی از طریق ارتقا مشارکت پویا و فعال کاربران وجود دارد از آن جایی که موضوع مشارکت و کاربرد آن در علوم مختلف چندین دهه است که مورد توجه قرار گرفته و از توجه به گروه های خاص هم چون بانوان به عنوان قشری که تشکیل دهنده نیمی از جمعیت شهروندی می باشند، بازمانده، جهت یابی تحقیق را به سمت ارتقا خودباوری و اعتماد به نفس این قشر از طریق بستر کالبدی- فضایی مناسب جهت مشارکت پویا دنبال خواهیم کرد. هدف تحقیق تبیین کاربردی و ملموس تاثیر عوامل معماری بر ارتقا اعتماد به نفس بانوان از طریق ایجاد بستر مناسب جهت مشارکت پویا و فال این قشر می باشد. به این م نظور این تحقیق از طریق استفاده از داده های ثانویه و کتابخانه ای و با روش تحلیل محتوای آرا و نظرات نظریه پردازان حوزه معماری بدنبال تدوین چارچوبه نظری که بیانگر روابط بین عوامل معماری، مشارکت پویا و فعال و مولفه های خودباوری و اعتماد به نفس می باشد. نتیجه گیری تحلیل، چارچوبه نظری تدوین شده بر نقش کلیدی عوامل معماریدر ارتقا خودباوری و اعتماد به نفس بانوان می باشد.