ارائه راهبردهایی در خصوص افزایش حضور پذیری سالمندان در فضاهای جمعی شهری در بستر شهر دوستدار سالمند (نمونه مورد مطالعه: محله سجاد شهر مشهد)

نقش گروه های اجتماعی آسیب پذیر در جامعه شهری، همواره از دغدغه های کارشناسان بوده است و عدم وجود جایگاهی مناسب در توسعه شهری، لزوم حمایت از این اقشار را می طلبد. یکی از مسائل عمده جمعی، اجتماعی و اقتصادی که امروزه در جهان صنعتی شکل گرفته و به تدریج در جهان سوم نیز درحال تکوین است، پدیده سالمندی است که به یک مساله جهانی تبدیل شده است. در همین راستا، تئوری شهر دوستدار سالمند در سال 2002 مطرح شد و 33 شهر از سراسر دنیا در این پزوهش شرکت کردند و نتیجه آن، یک گزارش کامل در خصوص دستیابی به شهر دوستدار سالمند است که امروزه به عنوان یک چک لیست در سراسر دنیا استفاده می شود. سازمان بهداشت جهانی 8 شاخصه اصلی را به عنوان معیارهای جهانی شهر دوستدار سالمند معرفی می کند که عبارتند از: 1.فضاهای باز شهری و ساختمان ها 2.حمل و نقل 3.مسکن 4.مشارکت اجتماعی 5.احترام و همه شمولی اجتماعی 6.مشارکت مدنی و اشتغال 2.ارتباطات و اطلاعات 8.خدمات بهداشتی. در این پژوهش، با تاکید بر شاخصه فضاهای باز شهری و ساختمان ها، به بررسی این شاخص ها در محله سجاد مشهد پرداخته شده است. ضمن بررسی و جمع آوری مبانی نظری مرتبط و پیشینه تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای، مقالات و منابع اینترنتی و سپس با استفاده از این شاخص ها و سوات وضعیت موجود محله سجاد، به ارائه راهبردهایی جهت افزایش حضور پذیری سالمندان در فضاهای جمعی شهری پرداخته شده است. راهبردهایی که عدالت اجتماعی، رفاه اجتماعی و جلب مشارکت سالمندان را در اولویت قرار داده است.