تاثیر محیط بر آرامش روانی کودکان بی سرپرست

هدف از نوشتار حاضر ارایه ی اصول و معیارهایی برای فراهم آوردن محیطی آرام به منظور حمایت از کودکان بی سرپرست به عنوان فضای مشابه خانواده که اساسی ترین واحد اجتماعی برای ادامه ی زندگی در جامعه و رشد و نمو است، صورت گرفته است. طبق تحقیقات به دست آمده حدود 100 میلیون کودک خیابانی در جهان وجود دارد که حدود یک تا دومیلیون از این کودکان در ایران هستند و در حال حاضر نبود امکانات کافی و موسسات استاندارد از معضلات مربوطه است. و اغلب این مراکز با نامتناسب بودن این فضاها با تعداد بچه ها به چشم می خورد. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش کیفی است و با مشاهده مستقیم و مصاحبه با پرسنل و بچه های بی سرپرست پنج مرکز در استان اصفهان که مجموعا 75 نفر در گروه سنی 7-12 سال نگهداری می شوند صورت گرفته است. مصاحبه به صورت باز و بسته به صورت کتبی با تهیه پرسشنامه ای از پرسنل مجموعه انجام گرفته شد. و برای کودکان با بیان موضوع خواستار آن شدیم تا محیط مطلوب برای زندگیشان را به تصویر بکشند و با تحلیل آن ها در آخر بتوانیم به پرسش پژوهش که مولفه های یک محیط ارامش بخش و ایده آل برای این کودکان چیست پاسخ دهیم. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اهمیت روان شناسی محیط بیش از هر زمان دیگری آشکار گردید. ایجاد فضای باز، استفاده از عناصر طبیعی، ایجاد اتاقی مشخصی هر فرد، مجزا کردن فضاها و طراحی داخلی در حوزه های دیگر که کودکان با آن تعامل دارند به ارامش روانی و کاهش استرس و هم چنین بالا بردن میزان رضایتمندی و امید به زندگی کودکان بی سرپرست می تواند تاثیر شایانی داشته باشد.