ارزیابی نحوه مدل سازی قاب های کوتاه مرتبه (ebf) بر عملکرد لرزه ای آن ها با استفاده از روش ida

در اواسط دهه ی 70 سیستم مقاوم جانبی واگرا(ebf) ابداع شد که می تواند به طور اقتصادی هر دو معیار طراحی لرزه ای سازه ها (سختی و شکل پذیری) را تامین نماید و هم چنین با ایجاد یک فضای مناسب جهت تعبیه بازشو از نظر معماری مناسب می باشد، از این رو با استقبال قابل توجهی رو بهرو است و از حیطه ی مدل سازی و آزمایشگاهی خارج و به یک مهاربند متداول و عمومی در ساخت و ساز تبدیل گشته. در این مقاله هدف اصلی بدست آوردن تفاوت طول اجزای مهاربندی واگرا در حالت طراحی با واقعیت می باشد، تا نتایج حاصل از این طراحی هم ارز با نتایج واقعی قرار بگیرد. به همین منظور، با مقایسهی نمونه های مرسوم تفاوت طول را استخراج کرده، با الگوبرداری از این مقدار بدست آمده مدل سازی اولیه با نرم افزار sap انجام شده و تحلیل دینامیکی فزاینده (ida) در قاب های 3 طبقه ی فولادی مهاربندی واگرا در دو حالت، یکبار به صورت رایج و بار دوم با در نظر گرفتن تاثیر ورق اتصال (روش رودر) توسط نرم افزار opensees انجام گرفت. در این مقاله قاب ها دو بعدی می باشند. به طور کلی ماکزیمم جابجایی مطلق در زلزله های دور از گسل در روش رایج و در زلزلههای نزدیک به گسل در روش پیشنهادی رودر و ماکزیمم جابجایی نسبی در روش رایج وجود دارند. بنابراین در زلزله های نزدیک به گسل روش رودر محافظه کارتر است و پیشنهاد می شود جایگزین روش رایج گردد. علیرغم اینکه مقادیر بدست آمده دارای تفاوت هایی هستند، شایان ذکر است این مقادیر بسیار ناچیز بوده و قابل اغماض می باشند پس میتوان دریافت مدل سازی با درنظر گرفتن اتصالات موجود در مهاربند تاثیر بسزایی در نتایج نهایی نخواهد داشت.