«کوشک باغ» ایرانی از منظر تا معماری داخلی و تأثیر آن بر معماری ویلاها

مفهوم باغ و باغ سازی در فرهنگ ایرانی همواره برابر با مجموعه ای مملوء از درختان سرسبز و گل های رنگارنگ است که کوشکی زیبا را هم چون مرواریدی در دل صدف، در خود جای داده است، قرار دارد. تداوم و حضور طبیعت در زندگی روزمره و بهره جستن از آن برای رهایی از آشوب های زندگی شهری، نگرشی است شرقی و ایرانی که هیچگاه مورد توجه در تفکر مردمان یونان، روم و سپس اروپاییان نبوده است. حال آنکه ساختمانِ بنایی با نام «ویلا» که واژه ای از ریشه لاتین و ظهور کرده از سرزمین ایتالیا، در معنا و مفهوم جایی است در حومه شهر در دشت های طببیعی و به منظور استراحت و آسایش، که در حقیقت همان تعریف باغ های ایرانی است. در این نوشتار در پی بررسی و اثبات آنیم که معماری این گونه از بناها چگونه در طی صده ها رفته رفته از کهن سرزمین ایران وارد تفکر غربی شده است. از این روی به نظر می رسد که به منظور مطرح کردن هرچه بیشتر نام «باغ ایرانی» و  اشاعه ی رموز نهفته در دل این هنرِمعماری در سطح بین المللی بیان این مهم از قدم های اولیه می باشد.