بررسی تناسبات در معماری ایرانی (خانه های کاشان)

تناسبات مفهومی ریاضی است که در هنرهای تجسمی بر رابطه مناسب اجزا با یکدیگر و با کل اثر دلالت دارد. که کاربرد بسیاری از آن در آثار هنری و معماری به چشم می خورد و تقریبا همه آثار هنری براساس نوعی تناسب بوجود آمده اند. استفاده از این تناسبات در یک طرح معماری از نظر بصری می تواند به چندگانگی اجزا در آن طرح وحدت بخشند و هم چنین احساس نظم در ترتیب فضاها و نسبت های بین اجزا داخلی و خارجی یک بنا بوجود آورند که پدید آورنده یک نوع حس زیبایی در بیننده است. معماری ایرانی که همیشه به عنوان معماری متناسب خوانده می شود این تناسبات را در خود دارد. این تناسبات در این معماری به نام پیمون خوانده می شود. پیمون هرگونه نگرانی معمار ایرانی را درباره نااستواری یا نازیبایی ساختمان از میان می برد. اهمیت پیمون به قدری بوده است که در تمامی بنا های ایران وجود دارد. برخی از این بناها در شهر کاشان گرد هم آمده اند. این مقاله سعی بر آن دارد تا گوشه ای از این تناسبات را بیان کند. روش تحقیق در این مقاله روش تطبیقی - تحلیلی است و با بررسی میدانی – کتابخانه ای صورت پذیرفته است.