دریافت حس مکان با رویکرد پدیدارشناسانه در حوزه ی معماری

بر مبنای مطالعات پدیدارشناسانه ی مارتین هایدگر مکان، اساس فلسفه وجود او را تشکیل می دهد به گونه ای که او مکان و وجود را به هم پیوند می دهد و در نهایت این دو در یکدیگر تجلی می یابند. مکان یکی از ارزشمندترین مفاهیم مرتبط با انسان و محیط است، به همین دلیل در مبانی نظری معماری از مباحث پیچیده و قابل تامل برای معماران و متفکران پدیدارشناس بوده و از جایگاه ویژه ای برخوردار است، تا جایی که هایدگر در مقایسه مکان با فضا عقیده داشت که، گوهر هر فضا برخاسته از نه خود آن فضا، بلکه از مکان های آن است. شولتز نیز اعتقاد داشت که مکان ها اساسا همان چیزی اند که هستند. بر این اساس در این پژوهش، پدیده مورد مطالعه حس مکان است. از این رو ابتدا به بررسی مفهوم پدیدارشناسی و تعریف آن از دیدگاه اندیشمندان این حوزه که بیش ترین تاکید بر آراء مارتین هایدگر و کریستین نوربرگ شولتز شده است و نیز به تبع آن به بررسی پدیدارشناسی معماری با محوریت مکان و مفاهیم منتج از آن با تکیه بر اندیشه های متفکران و صاحب نظران این حوزه از جمله شولتز، پالاسما و زومتور و... پرداخته شده است. از آن جا که در این پژوهش هدف دستیابی به شناخت مفاهیم مرتبط با مکان خصوصا حس مکان با رویکردی پدیدارشناسانه است لذا با توجه به ماهیت تحقیق و نیز مساله تحقیق، روش تحقیق به شیوه توصیفی تحلیلی براساس مطالعات میدانی و کتابخانه ای و رجوع به منابع مکتوب از کتب و مقالات می باشد. در نهایت با واکاوی ادبیات موضوع و مفاهیم و مبانی نظری و نیز دیدگاه های مطرح شده منجر به دستیابی به نتایجی شد که نشان می دهد «دریافت حس مکان» مستلزم شناخت حقیقت مکان و انسان است و رویکرد پدیدارشناسی به شناسایی این حقیقت کمک فراوانی می کند.