بررسی نقش معماری طبیعت گرا در آثار معماری معاصر

بررسی نقش معماری طبیعت گرا در آثار معماری معاصر

برای انسان قبل مدرن، معماری و شهرسازی نتیجه محدودیت های اقلیمی و سازه ای و هم چنین باورهای جمعی افراد بوده است که باعث می شد ساخت مصنوع زیستی، هم پا و هم راستا با ویژگی اقلیمی آن منطقه با شد که سبب گشته بود محصول معمار در محدوده خواص و ویژگی های مصالح محلی و شرایط محیطی امکان ساخت داشته باشد. تحول صنعتی و کمبود منابع و مصالح انسان را از زندگی در طبیعت به زندگی در شهرها سوق داد که سبب گشت که با پیشرفت فناوری، الگوی زندگی نیز دچار تغییر رفتاری شود. تکنولوژی، آسایش حرارتی روزافزونی را برای انسان فراهم کرده است و در نتیجه هجوم شهرنشینی، بسیاری از زمین های طبیعی و جنگل ها دستخوش تغییرات شده است. مواردی چون تردد، ساخت وساز، سرمای و گرمای مصرف انرژی را افزای داده و در نتیجه آلودگی هوا و محیطی بیشتر شده است. شهرها انرژی را مصرف کرده و به جای آن زباله و آلودگی ایجاد می کنند. معماری پایدار را می توان نقطه مقابل معماری در عصر مدرن دانست که ارتباط دهنده انسان، طبیعت و معماری برای رسیدن به آسایش حرارتی مطلوب متقابل با محیط است، در این پژوه از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی که ذیل پژوه های کیفی قرار می گیرد، استفاده شده است و هم چنین برای جمع آوری برخی مطالب از روش کاربردی برای دسترسی به مطالب پژوه استفاده شده است تا بتوان نشان داد که می توان از معماری پایدار مبتنی بر پارامترهای اقلیمی که بر مبنای طراحی با احترام به محیط زیست و با توجه به امکانات قابل بهره برداری در اقلیم است، به جهت تقلیل استفاده از منابع تجدیدناپذیر و دستیابی به آسای حرارتی مطلوب استفاده نمود.