پدیدار شناسی معنا در معماری (بررسی اندیشه های شولتز در رابطه با معنا)

پدیدار شناسی معنا در معماری (بررسی اندیشه های شولتز در رابطه با معنا)

انسان همیشه به دنبال دریافت معنای پدیده های پیرامون خویش است. معماری نیز به عنوان ظرف و بستر زندگی و حیات آدمی از این مقوله مستثنی نیست. درک انسان از محیط و برقراری ارتباط با آن و حتی چگونگی این رابطه در گرو دریافت معناست. معناست که به انسان پایگاه وجودی بخشیده و به او هویت می دهد. این معنا بخشی و هویت دهی ریشه در مسائل فرهنگی، تاریخی، سیاسی، مذهبی و ... دارد. معماری معاصر ایران از معنا و مفهوم واقعی خود تهی گشته است و وابستگی خود را به اندیشه و فرهنگ چندهزار ساله خویش از دست داده است و شرایط کنونی معماری ایران و نابسامانی ها و معضلاتی که ناشی از بی توجهی به این مقوله است باعث " از دست رفتن معنا " در آثار معماری گردیده است لذا ضروری به نظر میرسد که توجه بیشتری به مسئله معنا در معماری صورت پذیرد. این پژوهش سعی دارد از دیدگاه پدیدارشناسی و هرمونتیک، مقوله معنا را مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق حاضر تحلیلی- توصیفی بوده است و در بستر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و با رجوع به مدارک و اسناد مکتوب و غیرمکتوب، بهره برده است. در اینمیان به شرح دانش هرمونتیک و به ویژه هرمونتیک فلسفی که ریشه در دیدگاه هایدگر دارد، پرداخته شده است و در ادامه معنا از دید فلاسفه به خصوص دیدگاه کریستین نوربرگ شولتز مطرح شده و عوامل مرتبط با آن بررسی گردیده است. و در انتها به ارائه مولفه های ایجاد معنا در اثر معماری با رویکرد پدیدار شناسانه از دیدگاه شولتز پرداختیم.